سرسپردگی جولانی به صهیونیست‌ها؛ تجزیه سوریه در رأس اولویت های تل آویو

به گزارش خبرگزاری مهر، ابراهیم امین سردبیر روزنامه لبنانی الاخبار در مقاله‌ای در این روزنامه با اشاره به هم افزایی سیاست‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه نوشت که آمریکا مواضع رژیم صهیونیستی در خصوص تحولات سوریه را پذیرفته است.

مشکل با کردها

تام باراک آمریکایی از روز اول آغاز مأموریتش در سوریه، از جولانی و تیمش ۲ درخواست اساسی شنید: اول، گسترش دامنه کنترل آنها بر تمام اراضی سوریه، و دوم تأمین حمایت مالی برای نهادهای رسمی و بخش خصوصی. باراک اما رویکرد متفاوتی را اتخاذ کرد و استراتژی‌ای را بر اساس چندین جهت‌گیری اصلی بنا نهاد که هدف آن دستیابی به نتایج عملی با کردها از طریق گشودن کانال‌های مستقیم با سران «قسد» بود.

وقتی جولانی متوجه شد که ارتباطات و مذاکراتش با نیروهای دموکراتیک کرد به بن بست خورده است و آمریکا همچنان از پرونده کردها در سوریه حمایت می‌کند، این برگه را کنار گذاشت و سیاست سرکوب را در قبال مناطق دیگر از جمله ساحل غربی سوریه و منطقه جنوب دنبال کرد.

بعد از تشدید تنش میان دروزی‌ها و رژیم جولانی، وی کانال‌های ارتباطی با آمریکا و رژیم صهیونیستی را فعال کرده و با آنها در خصوص ورود موقت یگان‌های نظامی به مواضع دروزی ها توافق کرد. افراد مسلح بعد از ورود به سویدا مرتکب جنایات متعددی شدند و با تشدید درگیری‌ها در این منطقه، نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی نیز به سوریه حمله کرد.

تل آویو به دنبال تجزیه سوریه

به گفته ناظران مرتبط با تحولات سوریه، جولانی و تیمش حتی یک لحظه هم سناریوی بمباران دمشق توسط رژیم صهیونیستی را پیش‌بینی نمی‌کردند و هنگامی که افراد حاضر در مقر ستاد کل هشدارهای تلفنی را دریافت کردند، جولانی شوکه شد. اما ادامه تماس‌های رژیم صهیونیستی منجر به اتخاذ اقدامات فوری از جمله تخلیه پرسنل از مقر ستاد کل ارتش شد.

باراک از طریق تماس‌های خود متوجه شد که ایده او در مورد تقویت قدرت جولانی دقیق نبوده و رژیم صهیونیستی به دنبال ثبات سوریه نیست، بلکه مایل به اعمال کنترل مستقیم است که تحقق این امر، مستلزم شکستن قدرت مرکزی است.

برای باراک، اوضاع در جلسات پاریس به اوج خود رسید، زمانی که صهیونیست‌ها با نقشه‌هایی در جلسات حاضر شدند که مناطق نفوذ گروه‌های دروزی متحد خود را مشخص می‌کرد و خطوطی را نشان می‌داد که نیروهای دمشق نباید از آنها عبور می‌کردند. آنها با بی‌شرمی اعلام کردند که به هیچ طرفی اعتماد ندارند و حق خود را برای اقدام علیه هر طرفی که آن را دشمن خود بدانند، در هر نقطه از سوریه، حفظ خواهند کرد. پس از جلسات پاریس، تیم جولانی احساس کرد که اوضاع طبق انتظاراتی که پس از ملاقات با ترامپ در عربستان سعودی داشتند، پیش نمی‌رود.

ابراهیم امین در ادامه نوشت که جولانی در حال حاضر به دنبال تثبیت حاکمیت خود بر تمام اراضی سوریه است، در حالی که تل آویو در صدد تجزیه این کشور برآمده است. پذیرش شروط تل آویو ایجاب می‌کند رژیم سوریه بپذیرد که جنوب سوریه، از مرزهای فلسطین و اردن تا منطقه الکسوه، تحت ترتیبات امنیتی خاصی قرار گیرد و پرواز هواپیماهای نظامی سوریه در آسمان منطقه ممنوع باشد. در مقابل، رژیم صهیونیستی آزادی کامل حرکت برای هواپیماهای خود را نه تنها بر فراز جنوب، بلکه در هر منطقه‌ای که بر اساس ارزیابی امنیتی خود ضروری بداند، دارد.

تعهد جولانی به رژیم صهیونیستی

الاخبار می‌افزاید که گرچه دمشق به درخواست آمریکا و رژیم صهیونیستی برای علنی کردن روابط با این رژیم پاسخ مثبت داده، وی و حامیانش نمی‌دانند که قدرت کامل یک دولت را در اختیار ندارند. یک بند اصلی در توافق میان دو طرف وجود دارد که نه جولانی و نه اسرائیل و آمریکایی‌ها آن را علنی نخواهند کرد و آن، این است که مقرر می‌دارد جولانی و تیمش متعهد شوند که «هر آنچه لازم است» را برای خنثی کردن هرگونه تلاش برای تشکیل گروه‌های مبارز با رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه، انجام دهند.

صهیونیست‌ها جولانی را مأمور ممانعت از هرگونه فعالیت از این نوع می‌دانند، و به همین دلیل از او خواسته‌اند نیروهای امنیتی خود را در تمام منطقه مستقر کند و هر فردی که تهدید محسوب می‌شود را دستگیر کند، سپس برای سازماندهی مجدد وضعیت پناهندگان فلسطینی در سوریه اقدام کند به طوری که هیچ عنصری از جنبش‌های «حماس» و «جهاد اسلامی» اجازه انجام هیچ فعالیت سیاسی، رسانه‌ای یا نظامی در دمشق را نداشته باشد. الاخبار در پایان تاکید می‌کند که رژیم جولانی طی ۶ ماه اخیر بخش زیادی از اعتبار خود را در میان حامیانش از دست داده است.