جنگی که به این سادگی پایان نمی‌گیرد؛ از فرانکنشتاین الهام گرفتم

محمد کرمی کارگردان نمایش «از اینکه نمیرم می‌ترسم» که این شب‌ها در مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این نمایش توضیح داد: نمایش ما درباره پسر ملکه شهری است که وارد جنگ شده است. در آن محیط جنگی شایعه می‌شود که این جنگ به دلیل کشته شدن این پسر آغاز شده و اگر این پسر بمیرد، جنگ تمام می‌شود و همه به خانه‌های خود باز می‌گردند. در ادامه، سه زن این پسر را پیدا می‌کنند و می‌کشند تا جنگ تمام شود. اما وقتی او را می‌کشند متوجه می‌شوند که ۲ شرط برای تمام شدن جنگ وجود داشت، یا این پسر زنده برگردد، یا جنازه او برگردانده شود. اما آنها جنازه را تکه تکه کرده‌اند!

از رمان فرانکنشتاین الهام گرفتم

وی ادامه داد: من یک مجموعه نمایشنامه ۶ قسمتی نوشته‌ام که قسمت چهارم آن را پیش‌تر در سال ۹۷ اجرا برده بودیم و اسم آن اجرا «در را به روی پستچی باز نکن» بود که در آن اجرا ملکه این نمایش نیز حضور داشت. نمایشی که حالا در حال اجرای آن هستیم قسمت سوم همان مجموعه است. بعد از نمایش قبلی قصد داشتیم تا مجموعه نمایشنامه را از قسمت یک اجرا کنیم اما به دلیل یک سری اتفاقات از سال ۹۸ به بعد نتوانستیم این کار را ادامه بدهیم. این یک سلسله داستان است و شخصیت پستچی در همه آنها حضور دارد. البته از رمان فرانکنشتاین نوشته مری شلی نیز الهام گرفتم چراکه وقتی تکه‌های بدن پسر را دوباره به هم وصل می‌کنند، پسر دوباره زنده می‌شود.

کرمی با اشاره به فرایند تولید این پروژه اظهار کرد: تمرین‌های ما ۱۰ روز قبل از جنگ شروع شد و پس از آغاز جنگ مجبور شدیم تا پانزده روز تمرین‌ها را تعطیل کنیم. پس از آن دوباره تمرین‌ها را از سر گرفتیم و تا الان حدود پنج ماه تمرین کرده‌ایم. برای اجرا یک فرایند مشخص وجود دارد. یک سری سالن‌های دولتی محدود داریم و یک سری سالن‌های خصوصی که هرکدام قوانین خاص خودشان را دارند. مجبور بودیم سالنی پیدا کنیم که بابت هر سانس از ما پول نگیرد و خوشبختانه مجموعه تئاتر لبخند این شرایط را فراهم کرد که بتوانیم به صورت درصدی با آنها کار کنیم. به سالن خیلی بزرگی هم احتیاج نداشتیم چراکه می‌خواستیم صحنه کوچک باشد تا بتوانیم حس خفه بودن فضا را منتقل کنیم.

شرایط اقتصادی مانع ایده‌های اجرایی شد

وی در رابطه با ویژگی‌های اجرایی این نمایش گفت: امروز و با این حجم تورم شما نمی‌توانید آن ایده‌هایی را که دارید به صورت کامل اجرایی کنید. باید ببینید چقدر دستتان باز است، چه امکانات و سرمایه‌ای دارید و این پول اصلاً بر می‌گردد یا نه. خیلی نمی‌خواهم درباره ایده کارگردانی صحبت کنم چون شاید شصت تا هفتاد درصد ایده‌های کارگردانی ما اصلاً به مرحله اجرا نرسید. ما بیشتر به این فکر می‌کردیم که یک ایده‌ای در کار باشد که بتوانیم آن را اجرا کنیم، هزینه زیادی نداشته باشد و بعداً بتوانیم هزینه‌ای را که کرده‌ایم برگردانیم. امروز کارگردان فقط کارگردانی نمی‌کند بلکه باید همه کارها را انجام بدهد؛ مسائل اقتصادی را بسنجد، مسائل فنی را بررسی کند، به جاهای مختلف پاسخ بدهد و دستمزد بازیگران را هم در نظر بگیرد. شکل امروز تئاتر حداقل برای ما که داریم از جیب پول می‌گذاریم، همین است.

کرمی در پایان گفت: سعی کردیم تا جایی که بتوانیم، سبک کار را به سمت رئالیسم جادویی ببریم اما نمی‌دانم با امکاناتی که داشتیم، توانستیم یا نه. خواستیم کمی از رئالیسم فاصله بگیریم و به مرز رئالیسم جادویی برسیم اما برای همین کار هم مجبور بودیم هزینه زیادی بکنیم که به صرفه و منطقی نبود. با این حال تمام تلاشمان را کردیم که کار قابل قبولی ارائه بدهیم به طوری که اگر مخاطب در این شرایط گرانی، بلیت می‌خرد و به تماشای نمایش می‌آید بعد از خروج از سالن حداقل راضی باشد و دست کم حس کند که در قبال پولی که پرداخت کرده یک گروه زحمت کشیده است. دکور اصلی ما نامه‌ها هستند. یک سری نامه که پستچی برای این افراد می‌آورد. این نامه‌ها تقریباً در همه جای صحنه حضور دارند؛ از آویزان بودن گرفته تا روی زمین. یک تخت هم روی صحنه داریم که کاملاً مملو از نامه است. قرار بود اتفاقات بیشتری در دکور بیفتد. حتی قرار بود خون از سقف بریزد، اما به دلیل کوچک بودن صحنه و اینکه اتفاق مثبتی ایجاد نمی‌کرد، آن بخش را حذف کردیم و تمرکز را روی نامه‌ها گذاشتیم.

نمایش «از اینکه نمیرم می‌ترسم» از ۲۴ آذر تا ۱۲ دی هر شب ساعت ۱۹:۱۵ در سالن شماره ۲ مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه می‌رود.

در این نمایش سپهر زمانی، میلاد فرج زاده، روژینا ابراهیمی، نیکو پشوتن و سوگند دیانی به ایفای نقش می‌پردازند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «من هنوز هر شب خواب روز اولی که رسیدم این جارو می‌بینم، اسممو از روی یونیفرمم کندن، یه اسلحه بهم دادن گفتن هر چی دیدی می‌بندیش به رگبار، آدم و حیوون فرقی نداره …»