سینما حقیقت، فرصتی برای روایت‌های انسانی است

یادداشت مهمان – حمیدرضا کاظمی‌پور – منتقد سینما و تلویزیون: سینمای مستند بی‌شک از تأثیرگذارترین گونه‌های سینمایی است که همیشه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است و اگر به تاریخ شکل‌گیری سینما نیز رجوع کنیم اولین فیلم‌های ساخته شده در جهان را می‌توان در این گونه سینمایی مورد بررسی قرار داد.

سینما حقیقت در ایران نیز یکی از مهمترین شکل‌های مستند است که مورد توجه بسیاری از فیلم‌سازان کشور بوده و بر خلاف سینمای داستانی و پرتکلف تجاری، مسیری روبه‌رشد داشته است، مسیری که سادگی در آن عنصر اصلی است و محدودیت‌های مالی، فنی و تجهیزاتی هیچگاه نتوانسته است، حرکت رو به جلوی آن را متوقف کند.

توجه داشته باشیم که کشور بزرگ ایران به دلیل تنوع جغرافیایی، اقلیمی، قومی و فرهنگی ظرفیت بسیار بالایی در تولید محتوا برای این گونه مستقل سینمایی را دارد و «سینما حقیقت» همچون آینه‌ای می‌تواند در انعکاس رویدادها و وقایع جامعه نقشی بی‌بدیل ایفا کند به شرط آنکه گرفتار مافیای سینمای تجاری و زرق و برق کاذب و کم محتوای آن نشود.

سینما حقیقت یک فرصت است برای آنان که به روایت‌های انسانی علاقه‌مندند و دوربینشان به دنبال ثبت واقعیت است نه تحریف می‌کنند و نه اغراق و به دور از هیجان زدگی، وقایع را آنگونه که هست بازتاب می‌دهند.

آنچه مسلم است خلاقیت، نگاه نو و نگرش بدیع به پدیده‌ها در کنار سادگی، کم تکلفی و پویایی می‌تواند مسیری روشن برای آینده سینما حقیقت ترسیم کند.

یکی دیگر از کارکردهای مهم سینما حقیقت در ایران بی شک میدانی است برای تجربه کردن، آموختن و فیلم ساختن و فرصت قابل توجهی است برای جوانانی که دغدغه فیلمسازی را در سر دارند اما قدرت ورود به عرصه‌های حرفه‌ای را ندارند و اینجا جایی است که می‌توان مشق کرد و با انتخاب‌های هوشمندانه دیده شد و به جهان حرفه‌ای سینما ورود کرد.

سینما حقیقت به دلیل تاکید بر سادگی و توجه به مفاهیم بر گرفته از واقعیت‌های زندگی یک آسیب را نیز به همراه دارد که اغلب فیلمسازان جوان ناخواسته در دام آن گرفتار می‌شوند و آن پرداختن به مسائل پرتکرار، کلیشه‌ای و فاقد یک نگرش خلاقانه است، توجه داشته باشیم هر چیز ساده و روزمره، به خودی خود هیچ جذابیتی برای مخاطب ندارد مگر آنکه یک ایده و نگاه خلاق در پشت آن حرکت کند.

نکته قابل توجه دیگر در سینما حقیقت این است که به بهانه ایجاد فضای صمیمی نباید تکنیک و فرم را کاملاً فراموش کرد و علاقه‌مندان به این حوزه حتماً باید مدیوم سینما را بشناسند تا بتوانند به زبان آن سخن بگویند وگرنه هر چقدر هم اثر به لحاظ محتوا غنی باشد در یک ظرف ناقص نمی‌توان آن را به خوبی ارائه داد.