از شوک درمانی با «سحر امامی» تا بازگشت به تنظیمات کارخانه در صداوسیما!

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تابناک، جنگ اخیر تحمیلی برای رسانه‌ها یک فرصت بود و در این میان صداوسیما به واسطه ضربه‌های متعددی که در گذشته به واسطه تنگ نظری‌ها دریافت کرده بود و میزان تاثیرگذاری و مخاطبانش ریزش شدید داشت فرصتی بهتر و طلایی‌تر در اختیار داشت.

از سوی دیگر اقدام احمقانه رژیم صهیونیستی در حمله به استودیوی شبکه خبر در هنگام برنامه زنده فرصت صداوسیما را برای اعتماد سازی بهبود بخشید به خصوص رفتار شجاعانه مجری زن این برنامه که ستایش دوست و دشمن را برانگیخت.

اما در اتفاقی عجیب صداوسیما به جای بهره برداری از همه این فرصت‌ها ترجیح داد به همان تنظیمات همیشگی‌اش برگردد و با برنامه‌های تکراری و تحلیل‌های سطحی مسئولان خود آنتن زنده را بسوزاند.

جنگ اخیر می‌توانست فرصتی برای بازیابی ظرفیت صداوسیما در پذیرش مهمانان از طیف‌های مختلف سیاسی باشد، اما در این زمینه هم صداوسیما ترجیح داد تریبون سعید جلیلی و همفکرانش باشد

در حوزه محتوایی و خط مشی هم صداوسیما بر خلاف انتظاری که وجود داشت دوباره در مسیر خط کشی بین مردم و جریان‌های سیاسی گام برداشت به عنوان مثال بدیهی‌ترین اصل در سیاست خارجی که همه کسانی که سواد خواندن و نوشتن دارند و یک بار قانون اساسی کشور را ورق زده باشند از آن خبر دارند را هم مورد تحریف و رفتار سیاسی قرار داد.

بر اساس قانون اساسی کشور اعلان جنگ و صلح وظیفه صریح رهبر انقلاب است و همچنین وزارت امور خارجه صرفا مجری تصمیمات به شمار می‌رود چرا که بر اساس همین سند تعیین سیاست‌های کلی کشور در حوزه سیاست خارجی نیز بر عهده رهبر انقلاب است، اما صداوسیما و عوامل آن در اقدامی سیاسی کارانه به گونه‌ای رفتار کرده‌اند که گویی سید عباس عراقچی اختیار اعلان آتش بس را داشته است و او را به خاطر آتش بس زیر آماج حملات سیاسی قرار دادند در حالی که در شرایط جنگی وزارت امور خارجه بیش از هر زمان دیگری به حمایت و پشتیبانی عمومی در کشور نیاز دارد تا بتواند به پشتوانه مقبولیت عمومی در کشور در مذاکرات بین المللی از قدرت چانه زنی بالاتری برخوردار باشد، اما عراقچی در حالی مشغول مذاکره با واسطه‌های دشمن وحشی بود که در صداوسیما مورد حمله و هجمه قرار می‌گرفت که در نوع خود اقدامی زننده و ضد منافع ملی از طرف جریان خاصی است که همه تریبون‌ها را در انحصار منافع جریانی و سیاسی خود می‌داند.