انتقاد عابدینی از هیئت‌مدیره پرسپولیس و سکوت پروین

وقتی با امیر عابدینی صحبت می‌کنیم، بی‌اختیار یاد دوران طلایی مدیریت او در پرسپولیس می‌افتیم. همین عملکرد درخشانِ چند ساله بهانه‌ای است برای مصاحبه با او؛ کسی که در دهه ۷۰ نظام باشگاه‌داری در پرسپولیس را جا انداخت و درآمدزایی را به بهترین شکل ممکن انجام داد. با او که سابقه ریاست فدراسیون فوتبال را نیز در کارنامه دارد، پیرامون اتفاقات مدیریتی در پرسپولیس گپ زدیم، به علی پروین رسیدیم و با اسماعیل کارتال به پایان رساندیم.

گفت‌وگوی خبرنگار ما با عابدینی پیش روی‌تان است.

به عنوان نخستین سوال، موافقید درباره رضا درویش صحبت کنیم؟

رضا درویش؟ اتفاق جدیدی رخ داده؟

نه؛ اما چند هفته قبل شایعاتی درباره پایان همکاری درویش با پرسپولیس مطرح شد و به نتیجه نرسید. در هیات‌مدیره دوگانگی به‌وجود آمد و برخی از اعضا اخراج او را برنتابیدند. همین شد که درویش ماند و به فعالیتش ادامه داد. نظر شما چیست؟

من اعتقاد دارم بدترین روش ممکن این است که وقتی مدیری فعالیتش را انجام می‌دهد، پیچ و مهره‌های صندلی او را شل کنند. همانطور که یک مدیر مثل رضا درویش تعهد دارد و باید تا لحظه آخر از اساسنامه، قاموس و مرامنامه باشگاه دفاع کند، وظیفه هیات‌مدیره هم همین است. آن‌ها یا باید با مدیرعامل به قطع همکاری برسند یا از او در مقابله با هر دسیسه‌ای محافظت کنند.

اما این اتفاق در هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس رخ نداد..

متأسفانه همانطور که می‌گویید این ماجرا را در باشگاه پرسپولیس شاهد نبودیم. درویش در اوج کار مورد عطاب و خطاب هواداران قرار گرفت. وظیفه هیات‌مدیره این بود که ابتدا بررسی میدانی انجام بدهد و اگر حق با مردم بود، به درویش بگوید تشکر و خدانگهدار. اینکه بروند با چند گزینه دیگر صحبت کنند و در انتها هم به نتیجه نرسند، دردی از دردهای پرسپولیس دوا نکرد. آن‌هم در چه فصلی؟ فصل نقل و انتقالات که بدترین زمان برای قطع همکاری با مدیرعامل یک باشگاه است.

فکر کنید قرار است شما عملکرد رضا درویش را ارزیابی کنید. آیا او در این چند فصل موفق بوده؟

باید بر اساس برنامه‌ها و اهدافی که از پیش تعیین شده، عملکرد درویش را قضاوت کرد. موفقیت یک باشگاه، صددرصد به مدیرعامل مربوط نمی‌شود. یک باشگاه، کادرفنی، بازیکن، مدیرفنی، سرپرست و .. دارد؛ از طرفی مدیریت و کنترل هم بر عهده بخش ستادی است. من نمی‌گویم درویش عالی بوده اما به نظرم می‌تواند نمره قبولی بگیرد.

از ۲۰ به او چه نمره‌ای می‌دهید؟

حداقل ۱۲ می‌دهم. با اینکه هیچوقت با درویش روزگار خوشی نداشتم و ندارم اما نباید چشم‌های‌مان را ببندیم و انصاف را کنار بگذاریم. البته که درویش اشتباهاتی هم انجام داده که قابل دفاع نیست. با این حال به جز دو گزینه به نام‌های حسین خبیری و علی‌اکبر طاهری، بقیه گزینه‌ها که نام‌شان مطرح شده‌ از درویش ضعیف‌تر هستند. آن‌ها بیایند، شرایط پرسپولیس از دوره درویش بدتر خواهد شد.

یکی از وظایف مدیرعامل، سر و سامان دادن به حواشی داخلی و بیرونی است. در حدود یک ماه اخیر انواع و اقسام حاشیه‌ها به‌وجود آمده که درویش در مدیریت آن‌ها مستأصل مانده. آیا این مسأله قابل دفاع است؟

من هم معتقدم که این اواخر دخالت‌های بیرونی تأثیر منفی روی باشگاه گذاشت. اتفاقاتی که بین سروش و … رخ داد و حرف‌های درون باشگاه به بیرون رسید. این‌ها مدیریت نشدند. چرا؟ چون دیگران داشتند از خارجِ باشگاه تحرکاتی را مدیریت می‌کردند. این ضعف درویش بود که اجازه چنین کارهایی را داد. با این حال پرسپولیس در چند فصل اخیر، ابتدا بهتر از رقیب اصلی خود یعنی استقلال نتیجه گرفته و سپس در حد معذورات، بازیکن و مربی خریده. متأسفانه برخی اتفاقات دست هیچ‌کس نیست؛ نه درویش، نه من و نه اعضای هیات‌مدیره.

اگر پروین مسوولیتی گرفته، باید پاسخگو باشد. اینکه نمی‌شود اگر پرسپولیس خوب نتیجه گرفت، بگویید من تصمیم گرفتم و اگر بد بود پنهان شوید. اگر مسوولیت دارید و مشاور عالی هستید که به قول خودتان همان کشک سابق است، باید جواب بدهید. نمی‌شود که همیشه کنار درویش باشید و بعد بگویید مسوولیتی ندارید.

بهروز رهبری‌فرد چند روز قبل در مصاحبه‌ای مدعی شد که رفیق‌بازی در باشگاه پرسپولیس بیداد می‌کند. آیا چنین شرایطی را شما هم شاهد بوده‌اید؟

من اعتقاد دارم باید به همه پیشکسوتان اجازه بدهیم تا حرف‌شان را بزنند. باید به انتقاد دلسوخته‌هایی مثل بهروز رهبری‌فرد، بهروز سلطانی، مرتضی فنونی‌زاده، محمد پنجعلی، فرشاد پیوس، حمید درخشان، رضا شاهرودی، جواد منافی و … گوش بدهیم. آیا ما می‌توانیم ادعا کنیم که از درخشان پرسپولیسی‌تر هستیم؟ پس آن‌ها باید انتقاد کنند و ما درس بگیریم. من حرف‌های رهبری‌فرد را کامل نشنیدم و نخواندم اما او آدمی نیست که برای دلِ این و آن حرف بزند.

او در بخشی از صحبت‌هایش تأکید کرد که اگر منفعت نباشد، علی پروین از رضا درویش حمایت نمی‌کند.

بالاخره این‌ها با هم زندگی کرده‌اند؛ من نمی‌توانم از آقای پروین دفاع کنم. خودش باید این کار را انجام بدهد.

چرا از جواب دادن به این سوال طفره می‌روید؟

( می‌خندد ) ببینید پوزیشن‌ها باید تعریف شود. اگر پروین مسوولیتی گرفته، باید پاسخگو باشد. اینکه نمی‌شود اگر پرسپولیس خوب نتیجه گرفت، بگویید من تصمیم گرفتم و اگر بد بود پنهان شوید. اگر مسوولیت دارید و مشاور عالی هستید که به قول خودتان همان کشک است، باید جواب بدهید. نمی‌شود که همیشه کنار درویش باشید و بعد بگویید مسوولیتی ندارید.

اما اطرافیان پروین می‌گویند او رفاقتی به درویش مشاوره می‌دهد..

صلوات بفرستید.

بگذریم. بیایید درباره اسماعیل کارتال هم صحبت کنیم.

از نظر من کلاس پرسپولیس بالاتر از کارتال است.

یعنی او مربی خوبی نیست؟

نشد دیگر؛ حرف دهان من نگذارید. من گفتم سطح پرسپولیس فراتر از مربی ترکیه‌ای است. معتقدم اگر پرسپولیس می‌خواهد مربی خارجی بیاورد، او باید تراز اول باشد. یکی مثل فیلیکس ماگات، استانکو، ایویچ و … مربیانی در سطح کارتال چیزی برای فوتبال ما ندارند و نمی‌توانیم از آن‌ها نکات آموزشی را یاد بگیریم. خلاصه اینکه اگر پرسپولیس مربی داخلی یا خارجی می‌آورد، باید او جزو نخبه‌ها باشد.

و سوال پایانی؛ کدام گزینه‌های داخلی می‌توانند سرمربی پرسپولیس باشند؟

از نظر من یحیی گل‌محمدی و مهدی تارتار. آن‌ها چیزی کمتر از کارتال ندارند و در سطح او هستند. بنابراین اعتماد به آن‌ها راه دوری نخواهد رفت.