نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
مرا به خاطر بسپار
مجلس شورای اسلامی در جهت حل مشکلات سرایداران مدارس دولتی افزایش حقوقی را برای آنان در نظر گرفت.
مدارس دولتی عادی در ایران علاوه بر کمبود معلم، مشاور و مربی بهداشت، با کمبود نیروی سرایدار نیز مواجه هستند. این موضوع چالشهای متعددی را ایجاد کرده است و در برخی موارد، مدیران مدارس از والدین دانشآموزان درخواست میکنند تا در نظافت کلاسها مشارکت کنند یا هزینهای برای استخدام نظافتچی از بیرون پرداخت کنند.
این وضعیت در ماههای اخیر حتی منجر به برکناری برخی مدیران مدارس شده است. خانوادهها از این موضوع انتقاد کردهاند که چرا مدیران مدارس تنها در امور سادهای مانند نظافت از مشارکت والدین استفاده میکنند، اما در برنامهریزی و سیاستگذاریهای مهم مدرسه از ظرفیت آنها بهره نمیبرند.
سرایداران مدارس، که به “بابای مدرسه” معروف هستند، نیز با مشکلات عدیدهای روبرو هستند. کمبود نیروی سرایدار باعث شده است که بار کاری آنها به شدت افزایش یابد و گاهی مجبور باشند چند مدرسه را به تنهایی نظافت کنند. یکی از سرایداران مدارس در شهرستان شهریار گفت: «من در دو شیفت کار میکنم و بهازای این دو نوبت، ۱۲ میلیون تومان حقوق دریافت میکنم. مدرسه در نوبت صبح ۱۸۰ و در نوبت عصر ۳۰۰ دانشآموز دارد و باید ۲۰۰۰ متر حیاط، ۱۴ اتاق، دو سالن و سرویسهای بهداشتی را تمیز کنم.»
وی افزود: «آموزش و پرورش ما را مجبور کرده است که شیفت دوم را بپذیریم و در غیر این صورت، میگویند سرایداری را تحویل دهید و مدرسه را ترک کنید. با وضعیت حقوقی کنونی، حتی توانایی اجاره خانه را ندارم. کمبود نیروی خدمتگزار و سرایدار بهشدت حجم کار ما را افزایش داده است و در حال حاضر کار سه نفر را انجام میدهم. مجبورم از همسر و فرزندانم برای نظافت مدرسه کمک بگیرم، چون بهتنهایی نمیتوانم از عهده این حجم کار برآیم.»
در همین راستا، مجلس شورای اسلامی از اقداماتی برای حل این مشکلات خبر داده است. علیرضا منادی، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، اعلام کرد: در مجلس مصوب کردیم تا حقوق باباهای مدارس ۵ میلیون تومان افزایش یابد. در حال حاضر ۴۸ هزار سرایدار داریم که هر کدام ۷ تا ۱۰ هزار امتیاز دریافت میکنند و این افزایش حقوق از اول فروردین سال آینده اعمال خواهد شد.
منادی همچنین از تصویب مجوز استخدام ۵۱ هزار سرایدار جدید خبر داد و گفت: این افراد تحت عنوان “مدرسهیاران” استخدام خواهند شد و باید دورههای آموزشی را طی کنند تا نحوه تعامل با دانشآموزان و انجام وظایف خود در مدرسه را به خوبی بیاموزند.
وی در ادامه به اهمیت حضور سرایداران در مدارس اشاره کرد و گفت: با کمبود سرایدار در مدارس مواجه هستیم و این افراد وظیفه نگهداری و مراقبت از مدرسه را بر عهده دارند. اگر مدرسهای سرایدار نداشته باشد، امکان سرقت اموال آن وجود دارد. به عنوان مثال، در خوزستان به دلیل نبود سرایدار در برخی مدارس، ۲۱ کولر به سرقت رفت
با گذشت بیش از یک سال از اجرای طرح کالابرگ الکترونیکی، امید بسیاری از خانوارهای کمدرآمد برای تداوم این حمایت معیشتی به یأس تبدیل شده است. طرحی که با وعده بهبود سفره مردم و تقویت قدرت خرید دهکهای پایین آغاز شد، حالا در ایستگاه سوم متوقف مانده و قربانی کمبود منابع شده است. در حالی که مجلس بر لزوم تداوم این طرح پافشاری میکند، دولت از ناتوانی در تأمین بودجه سخن میگوید؛ همین اختلافها، میلیونها ایرانی را در بلاتکلیفی نگه داشته است. از سوی دیگر، نظام پر ایراد دهکبندی که با کوچکترین تغییر اقتصادی، یارانه را قطع میکند، خشم مردم را برانگیخته است. حالا معیشت مردم گروگان یک بودجه مبهم، تصمیمات ناکارآمد و وعدههای نیمهتمام است؛ آیا دولت پزشکیان میتواند از این بنبست خارج شود؟
اشتیاقی کارشناس بازار سرمایه گفت: بورس در شرایط فعلی در مرحله انتظار و اصلاح قرار دارد. شاخص بورس اگرچه در اردیبهشتماه روند مثبتی داشت، اما با تعویق در اجرای توافقات سیاسی، وارد فاز نوسانی شده است. بازار نیازمند خبر قطعی از توافق برای آغاز رالی جدید است. تا آن زمان، صنایع خاصی مانند نیروگاهی و شرکتهای با سود تقسیمی بالا میتوانند مورد توجه قرار گیرند. همچنین سیاستهای ارزی دولت و نرخ بهره بانکی دو متغیر کلیدی برای تعیین مسیر آینده بازار خواهند بود. با توجه به شرایط موجود، به نظر میرسد که سرمایهگذاران باید با احتیاط بیشتری به بورس نگاه کنند و تصمیمگیریهای خود را بر مبنای سناریوهای محتمل سیاسی و اقتصادی تنظیم کنند.
در شرایطی که برداشت گندم در بیش از ۲۰ استان کشور ادامه دارد، پرداخت مرحلهای مطالبات کشاورزان در دستور کار دولت قرار گرفته است و بر اساس اعلام وزارت جهاد کشاورزی، بخشی از مطالبات تاکنون پرداخت شده و طبق وعده رئیس سازمان برنامه و بودجه، تسویه کامل بدهیها به گندمکاران تا ۱۰ روز آینده انجام خواهد شد.
با وجود صراحت قانون درباره بیمه اجباری از روز نخست اشتغال، میلیونها کارگر در کشور همچنان بدون هیچگونه بیمهای مشغول به کار هستند. این پدیده نهتنها نشانهای از بیتوجهی کارفرمایان، بلکه سندی بر ناکارآمدی بازرسیها و خلأهای اجرایی در وزارت کار است.
Δ